jueves, 5 de febrero de 2009



Maratón el 1 de marzo,
oposiciones a finales de junio, principios de julio,
y un inútil sentido crítico,
son suficiente excusa para no encontrar el tiempo necesario
para teclear algún pensamiento actualizado.

Desde luego sigue habiendo:

un desayuno con noticias
en el que pienso que esta crisis
es agua de mayo
para los que más tienen;

un atasco camino de Terrassa
en el que opino que se ejerce
demasiado control sobre las personas:
conduce a 30, no bebas, cómprate una pantalla plana,
come sano o tendrás gripe aviar o cáncer o que sé yo,
engánchate a una teleserie,
"The big Brother", remember what Orwell wrote,
Choose life!!!;

Un tiempo perdido delante de facebook,
donde se esfuma la pista tras la que iba,
puta sociedad que se comunica desde casa,
se me aguan las intenciones,
un minuto más que no estoy con nadie.

Joder que pesimista respiro hoy...









2 comentarios:

Anónimo dijo...

No hi ha res com un café per parlar una estona, sortir de casa i no haver-se de comunicar a través de la pantalla! Jo també ho prefereixo, però per desgràcia, a vegades és la única manera de salvar les distàncies :/ Ahir va ser un bon vespre, cuida't!

Raúl dijo...

Por desgracia tu y yo solo nos podemos comunicar a traves de la pantalla. Vaya dia pesimista ehhh???!!!Yo creo que cada vez que te satures deberías mandarlo todo a tomar por culo y escaparte un poco de todos esos pensamientos buscando a la gente con la que realmente quieras estar y si no pues vete solo...
me da miedo el volver...